Şiirin bütünleştirici gücüne inanıyorum. Sana inanırım. Söz gelimi ben bir şeyi mahvetmişimdir ve tam o sırada sen çay içeceksindir. Öyle garip bir tesadüf, ki kendilerine inanmam. Bir şeyi bozan yapmayı da bilir elbet.
Diyelim ki üşenmedim, çayı ısıttım ve küçük olması niyetiyle alınan mumu yaktım. Pembe olması biraz çocuk ol diye. Kapına geldim, ellerimde çiçek yok. Isıtılmış kötü bir çay ama dinimizde niyet önemli.
Gidecek başka bir yerim olmadığını söylemiştim. Çayın da bitti bak üzülme.
Düşünsene, beni öp sonra doğur beni desem cidden yapabilirmişsin gibi olma olasılığını. Şu an sarılmış gibi.
Gibi.
Biraz senden, biraz benden, kimsenin söyleyemediklerinden olsun istedim.. Karmakarışık, düzensiz ama bütün; yani İstanbul gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder